رویکرد اعلانی درک کد را آسان‌تر می‌سازد

در مدل اپلیکیشن‌نویسی شیءگرا، عباراتی داریم که مقادیر را طراحی اپلیکیشن در مشهد مستقیما تغییر تحول داده و دست‌کاری می‌نمایند، این مدل اپ‌نویسی را نرم‌افزار‌نویسی دستوری (imperative programming) می‌نامند. البته مدل دیگری وجود دارااست که نرم افزار نویسی اعلانی (declarative programming) نامیده میشود. در‌این مدل به مکان تغییر تحول بی واسطه اپلیکیشن، بخش‌های کوچکی از کارایی را می‌نویسیم که شغل خاصی را اعمال میدهند و این شغل را به خیر جاری ساختن می دهند. به روشی که قادر است با مقادیر مختلفی آیتم به کار گیری قرار گیرد و ما این توابع را در کنار هم می سازیم. در فیض ما تنها آنچه را که بایستی صورت پذیرد را اعلان میکنیم جای اینکه مستقیما همگی محاسبات متبوع را در یک جای عده کنیم. این دستور باعث به کد خواناتری میگردد و قادر است به ما یاری دهد تا بر روی حل اختلال حقیقی و واقعی متمرکز شویم.

5. Method signature

این معنی یعنی امضای (signature) مشی توابع pure معنادار میباشد. غالبا در کدهای غیرتابعی متدهایی را می بینیم که مقدار برگشتی یا این که پارامتری ندارند که کاری اجرا دهند. با تحقیق signature، ما نمی‌دانیم که ورودی و خروجی این تابع چیست و چه کاری اجرا میدهد. همینطور اسم متدها منبع قابل اطمینانی دراین مورد وجود ندارد. براین اساس فقط انتخابی که داریم این میباشد که تمام تابع را بخوانیم.

در توابع pure ما فورا داده ها متعددی در ارتباط کاری که تابع اجرا می دهد را با به کارگیری از رسیدگی signature آن اخذ میکنیم. برخی اوقات این کل چیزی میباشد که می بایست در امر تابع بدانیم و این نسبت به توابع غیر pure بدیهی‌خیس و سریع‌خیس میباشد.