دراین نوشتهیعلمی به مقایسه Golang و Python میپردازیم، طراحی اپلیکیشن در مشهد و این دو لهجه را با پارامترهای متعدد مقایسه خواهیم کرد که به شما امداد مینماید تحت عنوان بسطدهنده تصمیم بگیرید کدام یک برای شغل شما مطلوبخیس میباشد. پارامترهای آیتم پژوهش عبارتند از:
تلاش
مقیاسپذیری
کاربردها
انجام
کتابخانهها
امکان تلاوت کد
پس برویم آغاز کنیم. پیش از اینکه به مقایسه Python و Golang بپردازیم، اذن دهید معرفی مختصری از این دو لهجه ارائه دهیم.
Golang چیست؟
Golang، که با تیتر Go نیز شناخته میگردد، یک لهجه اپلیکیشننویسی رایانهای میباشد که به وسیله گوگل پیشرفته میباشد. بسط آن در سال 2007 بوسیله گوگل استارت شد، و در سال 2009 به مردم معرفی شد. Robert Griesemer، Rob Pike و Ken Thompson سه طراح اساسی Go در گوگل میباشند. آن ها با مقصود ساخت و ساز یک لهجه، بر طبق نحو گویش نرمافزارنویسی C آغاز به عمل کردند. در فیض، Go اکثری از خصوصیتهای لهجههای امروزی مانند روال، اشارهگرها، ارثبری و غیره را دربرگیرنده شد. درنهایت، مال یک لهجه statically typed با یک کتابخانه ظریف و قادر، و سرعت و کارایی بینظیر عرضه شد!
بهتر این مفاد در زمینهی Go کافی بود، حال بیایید مقداری در ارتباط پایتون کلام کنیم.
Python چیست؟
پایتون یک گویش نرم افزارنویسی با هدف ها همگانی میباشد، که میقدرت ذکر کرد حدودا برای هر چیزی به کار گیری می گردد. به وسیله یک اپلیکیشننویس هلندی، Guido van Rossum، مندرج و نخستین دفعه در سال 1991 نشر یافته میباشد. مهم ترین جنبه پایتون این میباشد که یک گویش تفسیری میباشد، بهاین مضمون که کد درج شده در طی ایفا به فرمت قابل قرائت به وسیله کامپیوتر ترجمه نمی شود؛ اکثر گویشهای نرمافزارنویسی زمانی که نرمافزار کامپایل میگردد این تبدیل را اجرا میدهند. این نوع لهجه نیز تحت عنوان \"گویش اسکریپتنویسی\" گزینه مراجعه قرار می گیرد، چون در صدر برای پروژههای خیر چندان اصلی آیتم استعمال قرار میگرفت.
بسیار بهتر، اکنون که پیشگفتارای از این دو گویش را برای شما ذکر کردیم، اذن دهید به مقایسه آن ها بپردازیم.
مقایسه Golang و Python:
سعی
در بالا، قصد داریم کارایی گویشها را مقایسه کنیم، و چه راهی عالی از اینکه این فعالیت را از روش حل توابع غامض ریاضی اعمال دهیم. در حالی کهاین فرمان تماما منصفانه وجود ندارد، مطمئنا هنگام کلام دربارهی خاطر مصرفی و مجال صرف گردیده برای حل مسأله جوابگو میباشد.
ما سه مورد گوناگون را با استعمال از هر دو لهجه حل کردیم، یعنی معادله Mandelbrot، مساله n body و فاستا (fasta). اینها حقیقتا مسائل غامضای میباشند که محاسبات متعددی را اجرا می دهند و تحت عنوان یک طریق بهتر برای آزمایش کارایی و مدیر یاد لهجه گزینه به کارگیری قرار می گیرند. غیر وابسته از این، آنان حقیقتا مسائل جالبی میباشند و قیمت تلاوت داراهستند. ولی فعلا، بیایید ببینیم چطور Golang و Python این مسائل را حل مینمایند.
این دستور به وضوح به ما نماد بخشید که هنگامی حرف از کارایی میشود، Golang بر پایتون برنده می شود.
مقیاسپذیری
امروزه تشکیل داد اپای که حقیقتا مقیاسپذیر باشد، یک شغل هنری میباشد. چنانچه نرم افزار مقیاسپذیر نباشد برای هدف ها تجارت مضر میباشد. Golang تحت عنوان زبانی پیشرفته میباشد کهاین قضیه را رعایت مینماید. تک تک غرض Golang این میباشد که به بسطدهندگان در گوگل یاری دهد تا مسائلی را که در مقیاس گوگل میباشند را حل نمایند، که در اصل دربرگیرنده هزاران نرمافزارنویس میباشد که در اکنون عمل بر روی سرور تعالی اپ که بر روی هزاران cluster میزبانی میگردد می باشند. به همین استدلال میباشد که Golang دارنده حفاظت داخلی برای شبکهکشی در بین فرآیندهای هم زمان میباشد، مثل همهنگامی (concurrency). از سوی دیگر، پایتون دارنده یک مسافت زیاد با همهنگامی میباشد ولی قادر است از روش threadها برابرسازی را ایفا دهد.
بیایید تفاوت در میان هموقتی و برابرسازی را ادراک کنیم.
همهنگامی (Concurrency) و برابرسازی (Parallelism)
همهنگامی بهاین معناست که یک اپ در یک فرصت (به طور به طور همزمان) بیشتراز یک فعالیت را اجرا میدهد. عالی، در صورتیکه کامپیوتر دارنده یک پردازنده باشد، نرمافزار ممکن میباشد نتواند بیش تر از یک عمل را در یک مجال پیش موفقیت، ولی داخل اپلیکیشن بیشتراز یک فعالیت در یک مجال پردازش می شود. این یک شغل پیش از استارت شغل آجل تماما نقطه پایان نمییابد.
برابرسازی بدین معناست که نرم افزار وظایف خویش را به نصیبهای خردخیس تقسیم مینماید که میتوانند به طور برابر پردازش شوند، به عنوان مثال سیستمهای چندین پردازندهای در به عبارتی مجال شبیه امور را اعمال می دهند.
براین اساس بدیهی میباشد که زبانی که ذاتا همهنگامی را امان مینماید، گویش عالی و قابل قبولی برای اپلیکیشنهای تبارک و قابل مقیاس میباشد.
کاربردها
دراین قسمت برتری به طور بدیهی مشخص و معلوم وجود ندارد، چون هر گویش اپنویسی مقصود خاصی را دنبال مینماید. از جمله جاوااسکریپت عمدتا برای بسط اینترنت استعمال میگردد. به صورت شبیه، پایتون عمدتا در موضوع محاسبه دادهها، هوش تصنعی، یادگیری عمیق و پیشرفت اینترنت گزینه استعمال قرار میگیرد. این فرمان را میاقتدار بیشتر به کتابخانههای پایتون که در دسترس می باشند نسبت بخشید که معاش را در موضوعهای مذکور بسیار معمولیخیس میسازد.
از طرف دیگر، Golang بیشتر برای نرم افزارنویسی سیستم استعمال میگردد. با اعتنا به پناه هموقتی، همینطور به ترازو قابل توجهی در رایانش ابری یا این که رایانش خوشهای (cluster) گزینه استعمال قرار می گیرد. Golang همینطور با به کار گیری از کتابخانههای کارکشته و سهل و آسان خویش که به شما اذن می دهد در پهنا تعدادی ثانیه اینترنت سرور را راه اندازی نمایید، در بسط اینترنت بسیار آیتم به کارگیری و تشکر قرار می گیرد. درصورتی که می خواهید مورد ها شگفتانگیز Go را حافظه بگیرید، بایستی فراگیری Golang را پژوهش نمایید.
ایفا
اکنون بیایید طرز اجرای کد Go و کد پایتون را مقایسه کنیم. نخستین از همگی، پایتون یک لهجه dynamically typed میباشد و Golang یک لهجه statically typed میباشد. پایتون و Go به ترتیب از مفسر و کامپایلر به کار گیری مینمایند.
درحال حاضر برای اینکه ادراک نمائید چرا ما گویش را روی این پارامتر مقایسه میکنیم، بایستی متوجه گردید تفاوت در بین لهجه statically typed و گویش dynamically typed چیست.
گویش statically typed جایی میباشد که اشکال متغیرها به طور مصرح برای کامپایلر اعلان میشوند، بدین ترتیب حتی باگهای جزئی حقیقتا به راحتی پیدا می شوند، در حالی که در گویش dynamically typed نوع متغیرها در طول جاری ساختن و بوسیله مفسر معین میشوند، از این رو بعضی باگها ممکن میباشد باقی بمانند، چون مفسر بعضا مورد ها را به طور خطا تعبیر مینماید.
در اصل مراد ما این میباشد که پایتون لهجه dynamically typed میباشد که هنگامی اپلیکیشننویس قصد داراست نرمافزار بزرگی را ساخت نماید، اورا محصور میسازد. در حالی که Go قادر است گونه های نرمافزارها را با تمرکز رئیس نماید.